Franka van Dommelen in Viva nr. 7. Hoe doet zij dat? Werk & Privé

Wie: Franka van Dommelen (31)
Wat: sopraan, zangpedagoog aan het Fontys Conservatorium Tilburg en directeur van transcriptiebedrijf E-Way Out, haar debuutalbum ‘Riflesso’ kwam in januari uit.
Relatie: getrouwd met Gillis (32), moeder van Elisa (10 maanden)
Werkt: 32 uur in de week bij E-Way Out. In de avonduren en in het weekend treedt ze op, doceert ze en regelt ze de administratie van haar eigen bedrijf FD Company.
Viva 400: 2013

Werk
“Tijdens mijn zangles zei mijn docent dat ik talent had voor klassieke liederen, maar ik was zestien en vond zingen in het Italiaans en Duits maar niks. Bij mijn ouders stond altijd Radio10 Gold aan en ik wist dan ook het verschil niet tussen een tenor en een bariton. Ik kom uit een dorp in Brabant en dacht dat het conservatorium te hoog gegrepen was. Maar na een hbo-studie personeel en arbeid probeerde ik het toch. Ik werd aangenomen en rondde mijn examen met een 9,5 af. Daarna kon ik terecht bij drie opera-academies, die van Amsterdam, Berlijn en Hamburg. Het operahuis in Hamburg is ontzettend goed, daar koos ik voor. Toch voelde ik me niet helemaal thuis in de operawereld. Een dirigent legt vaak in detail van bovenaf op wat je moet doen en hoewel audities me goed afgingen, had ik geen zin meer om met vijfhonderd sopranen te strijden voor één rol. Ik wilde niet steeds afhankelijk van een ander zijn en vertrok weer naar Nederland. Nu treed ik regelmatig op in binnen- en buitenland. Laatst vloog ik met Co Vergouwen, een pianist en componist met wie ik veel samenwerk, naar Marbella voor een privéconcert. We werden ontvangen in een sprookjeskasteel met een prachtig uitzicht. Het leek wel een filmset, de upper class en politici stonden in mooie kledij rondom zo’n groot buitenzwembad. Co en ik voerden ons eigen stuk op, waarop de eigenaar vroeg: ‘Dit is mooi, heb je een cd?’ In het vliegtuig terug naar huis besloten we een album te maken. Je wilt niet weten hoeveel pannen spaghetti bolognese zijn aangebrand tijdens het componeren van de stukken. Ik wil klassieke muziek toegankelijk maken en hiermee anderen inspireren. Hopelijk is dat gelukt met ‘Riflesso’.
Naast het zingen werkte ik altijd in de zakelijke wereld. Soms maar acht uur per week, maar toen de directrice van E-Way Out ziek werd, maakte ik meer uren. Nu ben ik directeur van het bedrijf waar we audiogesprekken uittypen en binnen 24 uur terugsturen naar de klant. Eveneens leveren we Secretary On Demand. Het is misschien makkelijker om een keuze te maken tussen het zingen en het bedrijfsleven, maar dat wil ik niet. Daarom plan ik mijn week precies zo dat ik het allebei kan doen.”

Privé
“Ik was elf toen mijn moeder een ongeluk kreeg waar ze blijvend een hersenbeschadiging aan overhield. Dat vormt je. Mijn vader maakte lijstjes voor mijn drie zusjes, mijn broertje en mij: boodschappen doen, gras maaien. Wie doet wat? We hielden met z’n allen het gezin draaiende. Samen met mijn vader koos ik mijn middelbare school uit en ik kocht als oudste dochter op m’n twaalfde de sinterklaascadeautjes voor mijn broertje en zusjes. Dat hoorde er gewoon bij. Mijn ouders zijn een voorbeeld voor me. Ze hebben zoveel kracht. Mijn moeder ging een keer mee naar Hamburg toen ik moest auditeren voor de opera-academie, we maakten er een weekendje weg van. Maar mijn moeder kan soms snurken en hield mij wakker. Toen ik dat tegen haar zei, ging ze met haar matras in de badkamer liggen zodat ik kon slapen en de volgende dag goed kon presteren.

Toen ik zwanger werd, was mijn angst dat het moederschap en het zingen niet meer te combineren viel. Maar mijn leven is niet veel veranderd. Omdat ik vrij onverwacht – op de eerste dag van mijn verlof – beviel, rondde ik vanuit mijn kraambed de laatste werkdingen af. Tot collega’s van E-Way Out zeiden: ‘Franka, nu stop je ermee.’ Na 10 weken ging ik weer volledig aan de slag. Regelmatig werk ik overdag op kantoor, steek ik na het eten voor de badkamerspiegel mijn haar op, trek ik een mooie jurk aan en vertrek ik naar de schouwburg. Als ik dan ’s avonds thuis kom, ligt iedereen al in bed. De volgende ochtend rijd ik in de auto weer naar kantoor. Ik kan dit doen omdat mijn moeder me helpt met de opvang en ik breng Elisa twee dagen naar de kinderopvang. Zondag is onze gezinsdag en gaan we met z’n drieën de stad in, we wonen midden in Den Bosch. Ik wil er meer voor mijn kindje zijn, maar mijn werkambities afstemmen op mijn gezinsambities blijft een strijd. Een vriendin zei laatst tegen me: ‘Jij hebt tien levens nodig om te bereiken wat je wil.’ Dat zou inderdaad lekker zijn.”

Bekijk hier het interview:  Franka van Dommelen in Viva