(…) De blikken en bewegingen zijn traag en overdreven, popperig bijna. Ze houden de aandacht perfect vast, ook als er weinig tot niets gebeurt. (…) De onlogische teksten komen er veelal (goed!) gezongen uit, of soms met een opera-achtige articulatie. Dat trekt hoe dan ook de aandacht naar de nietszeggende woorden en maakt de inhoud belangrijk en aantrekkelijk, al is die dat eigenlijk niet. Het gaat nergens over en toch wil je blijven kijken en luisteren. De wereld op z’n kop. Daniil Charms in optima forma, met dank aan Peerke Malschaert en vier prachtige conservatoriumstudenten met een opmerkelijk acteertalent.

8Weekly, Moon Saris, 12-03-2008